Neusverkouden: corona...?

De dag van onze thuisreis werd ik vrij onverwachts neusverkouden: het bleef stromen, onderbroken door niesen. Toch maar besloten een coronatest aan te vragen, hoewel ik geenszins zat te wachten op een wattenstaaf tot in mijn hersenpan.

Vanmorgen kon ik al terecht, tien minuten fietsen van hier. Het was niet druk, precies om 9:15 uur was ik aan de beurt en om half elf las ik de uitslag al via Digid: geen corona, de uitslag is negatief. Er kwam daarna ook nog een e-mail binnen. Het lijkt allemaal prima geregeld, wat mij betreft.

Een andere uitslag zou me trouwens behoorlijk hebben verbaasd en verontust: al dagen zijn we samen in de camper, wandelend en fietsend en amper iemand ontmoetend. En corona buiten oplopen, op afstand van mensen, is nauwelijks mogelijk.

Trip 37 [12 en slot] Terug tussen vier muren

Gek zijn we eigenlijk, om op een prachtdag als deze naar huis te rijden, Maar ja, afspraken...

Het voordeel thuis: met dit weer eens even lekker de bus uitmesten. Alles eruit, stofzuiger erin: dat werk. Vanmorgen nog even een rondje gelopen over de goeddeels verlaten camping. Die mensen met een camper die thuis zitten weten níet wat ze missen: zo'n fris ochtendbos is zo vreselijk aangenaam dat ik fluitend het chemisch toilet leeg ga gooien...   

Dit is zó prettig wakker worden. Spechten zijn hoorbaar met een verbouwing bezig. Boomklevers testen een mezenhokje. De eekhoorn zagen we dit keer alleen zondag.

Prima terrein: Morgenrood, Oisterwijk. 

De bus gaat morgen weer even de stalling in. Maar niet voor lang, weet ik nu al.

Trip 37 [11] Kampina, Campina, een kapel en fietsen

Rustig dagje vandaag. De zon laat zich - precies volgens plan - pas rond het middaguur zien. We bakken in de Omniapan wat broodjes af en stappen daarna op de fiets voor een rondje Kampina. Via de fietsknooppunten: wat een geweldige vondst is dat toch. Je zet in een paar minuten een route in elkaar. Telefoon op het fietsstuur en trappen maar. Als we terug op de camping komen vindt de zon het ook wel welletjes.

Monument WOII. Een verzetsman brengt op de fiets in een melkbus proviand naar onderduikers.

Trip 37 [10] Mist... en een lijk (?)

 

Vanmorgen was er mist. En dan is er geen moment te verliezen, als je verwacht dat even later de zon door zal breken. Fiets gepakt en rijden maar, richting de vennen. Over paadjes om te wandelen, niet om te fietsen. Maar ja, mist. En er was toch geen hond. Hoewel... een hond aan een lijntje. En het baasje lag in het water. Levend gelukkig, wat met deze temperatuur een wonder mag heten.

Bij terugkeer nog een (vierde!) interview voor Autoweek Campers gedaan: een leuk en tamelijk alternatief stel uit Eindhoven met een uit Slovenië geïmporteerde bus met een Pössl interieur. Het hele verhaal later in Autoweek Campers dus.

De lunch haalde ik op bij de buren: twee heerlijke wraps (carpaccio en zalm). To go dus, zoals alle meeneemspullen in ontzettend onnodig Engels nu zijn gaan heten. (Na COVID-19 moet er hard gewerkt worden aan een vaccin tegen ONNODIGENGELS-21.)

Mist: ik houd erg van deze sfeer. Met de 55-200mm.

Trip 37 [9] De Kampina: niet verder vertellen!

 

Eigenlijk zou ik er niets over moeten zeggen. Hoe mooi de Kampina bij Oisterwijk is. Hoe schitterend je hier kunt wandelen en fietsen. Hoe afwisselend, hoe prachtig die vennen. Ik zou het gewoon voor mezelf moeten houden. Stel je voor dat het hier te druk wordt...

In Oisterwijk, op nog geen vijf kilometer van natuurcamping Morgenrood, zijn drie supermarkten. Vanmorgen vulden wij in één daarvan de voedselvoorraden aan. Toen vanmiddag de zon ging schijnen pakten wij opnieuw de fietsen voor een rondje Kampina. Met opvallend veel berken vandaag.

Veel fietsers rijden met oortjes in. Zó zonde dat je dan de vogels niet hoort. Waarom oortjes of een koptelefoon in de natuur? Daar begrijp ik werkelijk niets van.

Trip 37 [8] De Kampina: prachtig natuurgebied

Chajah geniet van de zon en het zicht over Belvers Ven.

Vanmorgen begonnen met nog een 'portret' te maken van een camper en de inzittende, in dit geval een vrouw alleen in een Peugeot Boxer met een benzinemotor. Leuk gesprek, het resultaat later in Autoweek Campers. 

Lopend de Kampina in, vanaf de camping. Wat een landschap is dat. En zie, de eerste padden zijn al op pad (..). Terug op de camping nog even naar het kampvuur. Want ja, hoorde ik daar, dat is chill en 'kamperen zonder kampvuur kan echt helemaal niet'. (Ik besloot om niet te verklappen dat ons dat al vele jaren uitstekend afgaat.)

Op weg naar het water.

Hieronder meer beelden.

Trip 37 [7] Natuurcamping Morgenrood: niet verklappen...

Goedemorgen.

Vannacht hoorden we de bosuil. En warmden we ons voor het slapen gaan nog even op bij een kampvuur. Geen twijfel mogelijk, we staan op een natuurcamping. Nu hoor ik al weer de specht timmeren. Wat een mooie plek is dit! Morgenrood, Oisterwijk. Al zou ik dat misschien wel niet moeten verklappen om een teveel aan kampeerders hier te voorkomen... 

Trip 37 [6] Oisterwijk: de vennen

Vandaag verplaatsten wij ons een kilometer of negentig in westelijke richting. We zijn neergestreken op de natuurcamping Morgenrood - hetgeen wel erg doet denken aan de SDAP, de voorloper van de PvdA. Niets op tegen, maar dus niet helemaal meer van deze tijd. Het is een terrein van het NIVON: er is ook een natuurvriendenhuis hier waarin je kunt overnachten. Ooit was ik hier met mijn zwager voor een weekend wandelen. We hadden allebei een tentje bij ons, maar een plotselinge inval van koude bracht pijnlijk aan het licht dat mijn slaapzak tekort schoot. De tweede nacht heb ik in mijn bestelbus - geen camper - geslapen.

Het terrein wordt beheerd door vrijwilligers. Ik trof er een die niet zo handig met het pinapparaat was: zo werden de kosten voor enkele overnachtingen ineens dubbel afgeschreven. Maar dat komt vast goed.

Meer beelden: hieronder.

Trip 37 [5] Rondje wandelen vanaf de camping

Camping de Kasteelse Bossen ligt in een mooie omgeving als je van fietsen en wandelen houdt. Vandaag wandelden we een uurtje vanaf de camping. Rond de meren: we zagen de laatste restjes sneeuw in een slootrand, maar ook kinderen die zich al even met zwemkleding in de plas waagden. Het is 24 februari en heerlijk voorjaarsweer - minstens 18 graden!

Gisteren en vandaag heb ik ook nog twee echtparen bevraagd naar hun camper, voor een 'portret' in Autoweek Campers. Verschijnt later dit jaar. Eén stel met een Ford Nugget, een ander met een Westfalia buscamper. Beide geen algemeen voorkomende voertuigen.

Trip 37 [4] Fietsen rond Melderslo

De omgeving van Horst leent zich ook uitstekend voor een fietstochtje. Wij doen dat graag via Fietsknooppunten: op de laptop een route uitzetten, deze synchroniseert automatisch met de telefoon, starten en trappen maar. De telefoon zit in een houder op het fietsstuur. Onderweg bekijken we bijzondere zaken, zoals deze ruïne aan de oever van de Maas.

Ons rondje. De uitgezette route bleef aan deze zijde van de Maas. Maar omdat de veerboten actief waren besloten we een stukje van de route af te wijken en de Maas over te steken.

Trip 37 [3] Wandelen rond Melderslo

Apart, dit in je voortuin.

Vandaag slapen we uit en gaan we na het ontbijt wandelen. In ons geval betekent dat een vertrek over elven. Maar de uitgezette route is rond de tien kilometer, dus tijd zat. Geen zon, wel aangename temperaturen (22 februari!).

Trip 37 [2] Melderslo

Op de warmste 21 februari in de laatste 150 jaar - dat zeg ik niet als ervaringsdeskundige - rijden wij met de camper (eindelijk weer eens) naar Limburg. Een paar dagen Melderslo. Melderslo (Limburgs: De Melderse) is een kerkdorp van de gemeente Horst aan de Maas, in de Nederlandse provincie Limburg. Het dorp telt 2.120 inwoners (per 1 januari 2020 - dat ga ik morgen controleren) en ligt op 23 meter boven zeeniveau. [Bron: Wikipedia]

Buiten lunchen, terwijl er ook een Elfstedentocht had kunnen zijn. En het is ook goed weer om de wonderpan buiten aan het werk te zetten. Eerst voor het afbakken van de broodjes, vanavond voor een heerlijke broccolischotel.

Op de camping stonden best aardig wat buscampers. Een mooie Hymerbus op Mercedes, een 540 cm lange Adria, twee Pössl's en een Renault waarop ik geen campermerk kon vinden. De meeste bussen reden einde middag weg.

Trip 37: Brabant en Limburg

Half december heb ik de camper naar de stalling gebracht en daar stond deze tot vandaag. Want 'de nood'* wordt nu te hoog, met die zon en die heerlijke temperaturen. We zien niet - als gebruikelijk - naar de Alpensneeuw gereden en ook verdere uitstapjes hebben we achterwege gelaten. COVID-19 bepaalt ons gedrag zo'n beetje. Onze viruswaarheid is een hele andere dan die van ene Engel. Misschien gelden voor engelen ook wel andere waarheden...

Gedurende de tweede lockdown hebben fotomaat Adrie Gouweleeuw en ik dagelijks drie foto's op Facebook geplaatst: 57 dagen lang zes foto's per dag, dus 342 foto's. Steeds voorzien van een tekstje. Zwart-wit foto's, met alleen 35 en 50 mm geschoten. Alle foto's zijn nu gebundeld in een lijvig boek dat hier te koop is: 

57 dagen lockdown

Intussen staat onze Adriabus weer voor de deur: morgen vertrekken we voor een paar dagen Brabant en Limburg. Alles werkt, behalve het Aan-lampje op het schakelpaneel. Ik vermoed dat dat lampje stuk is. Maar licht, kranen, opstapje: alles krijgt stroom en de accu's zijn vol.

*Geen echte nood natuurlijk: vrijwel iedereen heeft meer last van corona dan wij.

 

Vorst aan de grond?

Nee, de koning is niet failliet (grap hoorde ik gisteren op tv). Maar dit is best serieus onder nul. Lang niet gezien. 

Twee dagen later lees ik zelfs -8,9 graden af!

Langs boerenerven: een nieuw initiatief

Voor camperaars die willen genieten van het landelijke buitenleven is er sinds kort het netwerk Langs Boerenerven. Er zijn op dit moment vijftien camperlocaties met een agrarische achtergrond bij aangesloten: van veeboer tot akkerbouwer en van bloemkweker tot hobbyboer.
“Veel camperaars blijven door de coronacrisis in Nederland”, legt Willy Nagel van camperplaats Vecht & Weide uit. “Truus Sijm, van Camperplaats bij Sijm in Middenmeer, leek het daarom een leuk idee om een aantal camperlocaties door heel Nederland met een zelfde karakter te verenigen.” Zo is Langs Boerenerven ontstaan. “Je staat met je camper op het platteland, dus er zijn volop mogelijkheden om te wandelen en te fietsen”, vervolgt Nagel. “En minstens zo belangrijk: er is alle rust en ruimte.”
De camperlocaties die bij Langs Boerenerven zijn aangesloten, moeten aan een aantal voorwaarden voldoen. Zo moeten ze het hele jaar geopend zijn en minimaal vier sterren op Campercontact.com scoren. Het mag een camping zijn, maar dan moeten er wel aparte camperplaatsen zijn en je moet als eigenaar wel iets over je bedrijf aan je gasten willen vertellen.
“Het is niet uitgesloten dat het aantal aangesloten bedrijven wordt uitgebreid, maar dit jaar houden we het op de vijftien die al zijn aangesloten. We willen eerst kijken hoe het allemaal gaat lopen”, besluit Nagel.