Rubriek Mijn camper en ik

Voor Autoweek Campers maak ik in elk nummer een 'Mijn camper en ik': één foto over twee pagina's met een paar alinea's tekst ernaast. In het jongste nummer staan twee van deze camperportretten.

De eerste is 'gewoon' een vrachtwagen, verbouwd tot camper. Ik kwam deze tegen op de camperplaats Stee in Lhee in Drenthe.

Het tweede portret betreft een stel met een fraaie N+B, waaraan zeker niet is te zien dat deze al wat jaartjes meegaat. Er waren recent wat technische (Fiat) problemen, maar die zijn intussen allemaal opgelost. En de drie honden? Die gaan altijd mee. 
 

Celle: reportage in CamperReisMagazine

De Lünenburger Heide is een fantastisch wandel- en fietsgebied. Ik bezocht het gebied recent twee keer. Eén keer verbleef ik op een camperplaats, de andere keer op een camping. De Russische Irina leidt me door de stad en natuurlijk ga ik op zoek naar de heideschapen. 

Zowel de camperplaats als de camping zijn me bijzonder goed bevallen. Met de trein is ook een dagje Hamburg goed te doen. 

Koppelingsproblemen Fiat Ducato

Camperplaats Hamburg

Wij kochten de Adria Twin 640 op Fiat Ducato in juni 2019, dus het voertuig is precies vijf jaar oud. We zijn er meer dan honderd keer mee weggeweest, we woonden er in 2023 net geen vol jaar in en reden er 83.000 km mee. En toen zei de halfautomaat in de buurt van Dresden: Geen versnelling herkend.

De garage daar zag geen snelle oplossing. 'De komende drie weken zit ik vol.' Maar kijk: van de truck af deed hij het weer!

Een heel bijzondere 'camperplaats' 

Wij reden er mee naar een volgend adres en verbleven daar enkele dagen zonder te rijden. Bij het vertrek: hetzelfde probleem. Aveco was resoluut: rijden daarmee gaat niet, onze chauffeur vertrekt nu en morgen rijden jullie terug, met onze chauffeur. Aldus geschiedde.

Door de files haalden we de repatriëring niet in één dag, ook omdat de chauffeur aan rijtijden is gebonden. Dat betekende nog een overnachting in de camper op de vrachtwagen bij de Truckstop Venlo.

Trip 101 [16] En toen wilde de Fiat Ducato niet verder

We waren een maand onderweg (zie Polarsteps - rechts in de zijbalk) toen ik na een korte tussenstop bij het starten een rood signaal op het dashboard zag en piepjes hoorde. 'Versnelling niet herkend - raadpleeg de handleiding'. Ik vermoedde direct: dat is foute boel. Nog eens proberen, op internet de foutmelding opzoeken en uiteindelijk toch maar Aveco gebeld, de verzekering.

Alle foto's: telefoon Pixel 7

Enkele uren later bracht een auto van de ADAC ons naar een autobedrijf waar meer campers stonden, Fiat ook. Er was bereidheid even te kijken, iets uit te lezen maar een eventuele reparatie? "Daar hebben we de komende drie weken geen tijd voor."

De monteur gaat achter het stuur zitten, start en... hij rijdt. "Maar de kans dat het terugkeert is er zeker." En dat gebeurde: na enkele dagen op een camping te hebben gestaan wilden we vertrekken maar helaas.

Trip 101 [15] Slot Moritzburch

Vandaag een kalme wandeling naar Moritzburg, een dorpje met een mooi slot. We kwamen er al eerder voorbij: met de camper, met de camper op de ADAC vrachtwagen en later weer met de camper. En nu lopend.

Ja, net als in 1995 accepteren sommige restaurants ook nu nog geen (buitenlandse) bankkaarten. Gelukkig hadden we dit keer genoeg contant bij ons.

De koffie kon ik ook niet digitaal betalen (twee koffie, één taartpunt: EUR 14,60). 'Leider, dat kan pas van EUR 15.' Nou, dan maak je er EUR 15 van. Met tegenzin... Dat is toch wel een minpuntje van Duitsland: de digitale achterstand en de lang niet altijd vriendelijke bejegening in de horeca.

Trip 101 [14] Het Völkerschlachtdenkmal: kolossaal!

Bus 79 rijdt ons vanaf de camperplaats in Leipzig rechtstreeks naar het Südfriedhof. Vlak daarbij ligt het enorme Völkerschlachtdenkmal. Dit is een kolossaal oorlogsmonument dat aan het begin van de twintigste eeuw is opgericht ter herdenking van de Slag bij Leipzig in 1813 gedurende de Zesde Coalitieoorlog. Niet zo bekend bij Nederlanders, maar hier des te meer. 

Tijdens de herfst van 1813 werd er in de buurt van Leipzig wereldgeschiedenis geschreven. De legers van Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden stonden tegenover het leger van Napoleon. Van 16 tot en met 19 oktober vochten een half miljoen soldaten om de toekomstige politieke macht in Europa. De Slag bij Leipzig was daarmee de grootste veldslag in Europa vóór de Eerste Wereldoorlog. Dagenlang werd er op het platteland buiten de muren van de stad fel gevochten. Ten slotte erkende Napoleon zijn nederlaag en trok zich terug, op het slagveld bleven zo'n 110.000 doden en gewonden van beide partijen achter.

Trip 101 [13] Op bezoek bij Robert en Clara

In Leipzig is ook nog een Schumann-Haus: een museum in het gebouw waar het echtpaar de eerste vier jaar na hun huwelijk woonden. We brachten er een bezoek, leuk om het gezien te hebben maar doe geen moeite dit ook te willen: het viel wat tegen. Het enige dat me opviel is dat het leven van Clara bepaald niet eenvoudig is geweest.

 

Johann Gottlob Friedrich Wieck (1785 – 1873) was een bekende Duitse pianoleraar, stemleraar, eigenaar van een pianowinkel en auteur van essays en muziekrecensies. Hij wordt vooral herinnerd als de leraar van zijn dochter, Clara, die al op elfjarige leeftijd internationale concertreizen maakte en later trouwde met de leerling van haar vader Robert Schumann, ondanks de extreme bezwaren van haar vader. Als Clara Schumann werd ze een van de beroemdste pianisten van haar tijd. In het Schumann-Haus staat deze originele vleugel.

Trip 101 [12] Leipzig: 'heilige' grond

Prachtig beeld van J.S. Bach voor 'zijn' kerk in Leipzig

Wie Leipzig zegt, zegt Bach (1685-1750). En wie ook maar een klein beetje iets van klassieke muziek weet, weet dat Johann Sebastian Bach onovertroffen is. Wikipedia verwoordt dat prima:

Johann Sebastian Bach was een Duits componist van barokmuziek, organist, klavecinist, violist, muziekpedagoog en dirigent. Hij wordt door de meeste muziekwetenschappers beschouwd als een van de grootste en invloedrijkste componisten uit de geschiedenis van de klassieke muziek vanwege de inventiviteit waarmee hij melodie, harmonie en ritme, maar ook diverse muziekstijlen en dansvormen uit zijn tijd combineerde, wat veel componisten na hem inspireerde en uitdaagde hem te evenaren. Bach heeft als geen ander laten zien hoe belangrijk de constructie van een compositie is, alsmede de maximalisatie van een altijd aanwezige spanningsopbouw en -afbouw.

Grafsteen J.S. Bach in de Thomaskirche

Een bezoek aan Leipzig, na twee halve finales en aan de vooravond van de finale van het Eurovisiesongfestival, reinigt de bagger enigszins die over ons is en nog wordt uitgestort. Naast J.S. Bach en natuurlijk zijn kinderen, waarvan zoon C.Ph.E. Bach de belangrijkste is, komen we hier ook Mendelssohn (Felix en Fanny, broer en zus) en Schumann (Robert en echtgenote Clara) tegen. En Max Reger. En Schiller, wiens tekst Beethoven inspireerde voor zijn negende symfonie (Europees volkslied). En Goethe, die geldt als een van de belangrijkste schrijvers, dichters en denkers van Duitsland.

Trip 101 [11] Torgau: een onbekende parel

Fijne camping op loopafstand van historisch centrum

Torgau onbekend? Nou ja, bij mij, bij ons. Eenmaal hier aan de Elbe - als een onschuldige tussenstop op weg naar Leipzig en Dresden - blijkt er ontzettend veel te zien en te ontdekken! Van bruine beren in de slotgracht tot het graf van de vrouw van Maarten Luther. En van dat prachtige slot tot het monument 25 april 1945 (uitleg volgt). 

Rond de Markt valt er heel wat te zien in Torgau. Af en toe kom je ook nog een Nederlandse fiets tegen. (Ik kon het niet laten.) We komen hier overigens heel veel vriendelijkheid tegen, buiten de bediening in de horeca. Laat ik dat vooral benadrukken: in Duitsland is het verblijven bijzonder plezierig. Ik heb wel drie enorme ergernissen. Die zal ik onderaan uiteenzetten.

Trip 101 [10] Terug in Nederland!?? Huh?

Vanmorgen zijn we in alle rust van de prima camperplaats aan de jachthaven van Oranienburg - en dichtbij het voormalige concentratiekamp Sachsenhausen - vertrokken. Na nog een leuke ontmoeting met het stel naast ons: "Ik ben aan het oefenen voor mijn pensioen, in september." Het lukte hem tot nu toe goed.

Rond het middaguur al waren we in Nederland. Pardon, kan de camper vliegen? Nee, we waren in het Holländischen Viertel in Potsdam. Dat is een wijk in Potsdam gebouwd in de periode van 1733 tot 1740 naar een ontwerp van Jan Bouman. De wijk bestaat uit 134 woningen gebouwd in rode baksteen. Vrijwel alle huizen zijn gerenoveerd. De wijk wordt gezien als het grootste ensemble van woningen gebouwd in Hollandse stijl buiten Nederland in Europa.

Deze Hollandse wijk is ontstaan toen keurvorst Frederik Willem I Nederlandse werknemers liet komen om een typisch Nederlandse wijk te bouwen. Frederik Willem I had in Nederland gestudeerd en was gefascineerd geraakt door de Nederlandse architectuur. De Nederlandse architect Jan Bouman kreeg de opdracht voor de bouw van de wijk dat van 1733 tot 1742 zou plaatsvinden.

Trip 101 [9] Sachsenhausen: dat nooit weer

Sachsenhausen was al voor de Tweede Wereldoorlog een concentratiekamp in nazi-Duitsland. Het kamp, nu museum en gedenkplaats, ligt 35 kilometer van Berlijn en op loopafstand van onze camperplaats. Het werd in 1936, voorafgaande aan de Olympische Spelen in Berlijn, gebouwd door gevangenen. Het kamp lag in de wijk Sandhausen (tegenwoordig Sachsenhausen, net als het kamp zelf) in Oranienburg. Het was bedoeld als 'voorbeeldkamp' en werd later ook als opleidingskamp voor SS'ers en kampbewakers ingezet. In Sachsenhausen zaten van 1939 tot 1945 ongeveer 200.000 mensen gevangen. Voor de periode van 1936 tot 1939 zijn er geen betrouwbare getallen. Volgens de officiële getallen kwamen er 30.000 tot 50.000 mensen om. Onder de gevangenen waren politieke tegenstanders van Adolf Hitler, krijgsgevangenen, zogenaamde asocialen, Roma, Sinti, Joden, homoseksuelen en Jehova's getuigen. De doodsoorzaak varieerde: ziekte, uithongering, uitputting, marteling en executie.

In 1942 werd Station Z aangelegd, een installatie voor vernietiging van gevangenen. Op 29 mei van dat jaar werden nazikopstukken uitgenodigd voor de opening van Station Z. Als demonstratie van de efficiëntie van de installatie werden 96 Joden doodgeschoten. In maart 1943 werd Station Z uitgebreid met een gaskamer, die tot het einde van de oorlog dienst zou doen. Het aantal doden door vergassing is niet bekend, omdat de transporten voor de gaskamer niet werden geadministreerd. Bij later onderzoek werden grote as-akkers ontdekt. Op basis van ooggetuigenverklaringen zijn in de omgeving wegen gevonden die grotendeels waren aangelegd met een grote hoeveelheid menselijke as; dit duidt op grote aantallen slachtoffers.

Trip 101 [8] Berlijn vol emoties

En wij mogen met onze schone diesel niet...

Twee dagen sjouwen in Berlijn is best vermoeiend. Trappen op en af, bus, metro en trein in en uit, lopen, staan: dat ga je voelen op den duur. Het werd vandaag ook steeds warmer. 

Het was vandaag de dag van de emoties, wat mij betreft. Onze eerste bestemming was Topgraphie des Terrors, op weg naar Checkpoint Charlie. Er staat een stuk muur, met daarvoor in foto's en teksten wat de muur heeft betekend, hoe deze is ontstaan, tot welk leed deze scheiding leidde.

Maar binnen was te zien hoe het via de Eerste tot de Tweede Wereldoorlog kwam. Hoe haat en discriminatie al in 1933 zou duidelijk aanwezig waren. Deze foto's zijn uit 1942, als de Ordnungspolizei gevangenen voor een vuurpeloton zet. Wie erna nog beweegt krijgt met een revolver de verlossende kogel. Het werd allemaal ook nog gefotografeerd. 

Trip 101 [7] Berlijn en Mendelssohn

Naar Berlijn ga je voor de bekende hoogtepunten. Ik was hier al eerder, maar Zij niet. Destijds was ik hier met een stoere, vierkante Mercedes 4x4, het resultaat van mijn fotobijdrage aan een internationale fototentoonstelling over de val van de Muur. 

Nu dus samen, met de trein vanuit Oranienburg. Het OV is fijn in Berlijn, goed geregeld. En we zaten niet eens vast in de metro dit keer, zoals in Hamburg onlangs. 

Maar naast enkele hoogtepunten ging het mij vooral ook om enkele plekken die met Felix en Fanny Mendelssohn-Bartholdy te maken hebben. Dus Jägerstrasse 51 in eerste instantie, voormalige woning en het bankgebouw van de familie. 

Trip 101 [6] Op weg naar Berlijn

Reisemobilstellplatz Schlosshafen

Liever nog had ik dichter bij Berlijn gestaan, maar bellen en mailen leerde dat alles daar vol is. Duitsers hebben vakantie, lijkt het. Of er zijn hordes gepensioneerden die door het mooie weer erop uittrekken. Het eindresultaat is in elk geval dat wij in Oranienburg bij de jachthaven staan: prima plek, supermarkt op drie minuten, stroom, sanitair en een erg vriendelijke en behulpzame vrouw - ik vermoed volledig getatoeëerd. Althans, wat ze aan huid prijs geeft is met inkt verminkt (daar zal dat woord van komen). Berlijn bereiken we morgen met de trein: het station is een kwartier lopen van hier.

De vorige plek: Am Ruppiner See - kleine camping (15 plekken)

Vanaf de vorige plek was het nog geen uur naar hier. Onderweg zagen we een ogenschijnlijk verdwaalde vos. Op het fietspad leek hij te kijken welke kant hij op moest: erg schuw leek het diertje helemaal niet. Geen dagelijks gezicht.

Onderweg deden we boodschappen: dat is zo gemakkelijk met een rijdende koelkast. Inladen en rijden maar weer.