Wat een prachtige dag was dat vandaag! Heerlijk weer, zon, blauwe lucht, vier schitterende kerken in belachelijk mooi Lübeck, vier concerten, Buxtehude en Bach, om het even samen te vatten. Ook Anton Bruckner kwam nog voorbij. Hoezo, muziekreis?
Buslijn 2 tegenover de camping bracht ons naar de stad: je koopt in de bus gelijk een retour. De camping geeft een kaartje mee waar je uit moet stappen en weer op kunt stappen, met de tijden. Perfect geregeld.
Natuurlijk startten we weer met Milchkaffee: die is onovertroffen in Duitsland. Tegenover de oude zoutpakhuizen dronken we die. Toeristen varen rond in elektrische bootjes.
Bij de afwas hoorde ik het: er is vandaag een Wandelconcert; Op vier plaatsen, in vier kerken, door een korte wandeling met elkaar verbonden. De eerste muziek, in de Dom, was van J.S. Bach, cantate BWV 170. Gelijk het mooiste concert van de vier.
Daarna volgden er twee orgel-triosonates, BWV 527 en 525, in de St. Aegidien. Op de derde locatie zong het publiek en tenslotte was er in de St. Mariënkirche een concert van twee kerkkoren, met onder meer het vierstemmig mottet Locus iste van Bruckner. Ook twee liederen van Mendelssohn, een van Rheinsberger en twee van Brahms.
En dat alles gratis toegankelijk. Zo krijg je de kerken weer vol(ler).
De warme lunch genoten we bij een Vietnamees restaurant. Smullen, die eend met een krokant randje, rijst en groenten. Voor twaalf euro! Voor nog geen dertig euro aten we warm, met een grote fles bronwater erbij. Alleszins redelijk.
De markante entree van Lübeck. Met de bouw ging er iets fout, waardoor de torens elkaar willen opzoeken. Maar er zijn maatregelen getroffen om het hierbij te laten.
Het doel van ons uitstapje naar Lübeck was Buxtehude, die hier begraven ligt in de kerk waar hij organist was. En zijn roem was zo groot, dat J.S. Bach in 1705 als twintigjarige besloot naar Lübeck te lopen om deze organist aan het werk te horen.
Alle vier de kerken die we in Lübeck bezochten zijn prachtig. In één van de gebouwen hangt dit orgel, origineel uit de tijd van Bach. Ik zou het graag eens horen!
De synagoge in Lübeck heeft het nazisme overleefd. Het werd vernield, maar niet zodanig dat het niet hersteld kon worden. Het is nog steeds in gebruik. Voor het hek - met politiebewaking - liggen deze drie intussen Europawijd verspreide steentjes met namen. 'Dat nooit weer', was het toch, Poetin, vriend van Wilders?
Onder: ook de kerk gaat met z'n tijd mee. Maar of we daar blij mee moeten zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten