Trip 101 [3] Evacuatie uit metro

Zonder stroom rijdt een metro niet. Dat merkten we gisteren toen na een ontsporing van een treinstel bij het centraal station in Hamburg alle stroom werd uitgeschakeld. Twee uur stilstand, met af en toe het verzoek om geduld te hebben. Via Mastodon wist ik eerder dan de bestuurder al wat er was gebeurd: die vroeg slechts om geduld en zei niet te weten wanneer we weer verder konden.

Na twee uur stilstand werden we geëvacueerd: met een ladder uitstappen en door de donkere tunnel naar het volgende station lopen. Overal politie en brandweer met zaklantaarn, dat gelukkig wel. Achter ons een Russische student (ik heb hem niets gevraagd) die in prima Duits opmerkte dat dit deze week al de derde keer was dat de metro vertraging had. Maar uitstappen in de tunnel, dat was ook nieuw voor hem.

We liepen ook nog langs het ontspoorde treinstel: uit de berichtgeving begreep ik dat er verschillenden gewonden waren. Gelukkig is die zuil blijven staan.

Hamburg was ook leuk bij de Landungsbrücken. Scheepvaart, rondvaartboten, horeca en dus ook een HardRock café. Met (Ham)Burgers van Messi. Die nog wat bijklust met het aan de man brengen van louter ongezond voedsel.

In het café was het een pokkenherrie. Tv's stonden hard aan met 'bijpassende' muziekvideo's, waarbij de 'musici' vaak eindigen met het zinloos aan diggelen slaan van hun snaarinstrument. Naast ons een tafel met lieden die zo mogelijk nog meer herrie maakten. Vooral die man met dat plukje haar onder zijn onderlip - wat geeft dat toch een buitengewoon armoedig aanzien - kon er was van, met zijn harde schapengeblaat dat vermoedelijk lachen was.

Direct zicht op de stand van zaken in de LPG-fles heb ik niet, maar een foto met de camera brengt uitkomst. Bijna leeg: geen wonder na de koude die we hebben gehad. De gaskachel heeft flink staan snorren, omdat we enkele dagen niet aan de stroom hebben gestaan. Voor EUR 19 had ik de fles weer gevuld: er gaat 22 liter in en ik kon nu bijna 19 liter tanken. Maar de temperatuur is intussen bijzonder aangenaam gelukkig.

Binnendoor over weg 75 konden we ook zelf bijtanken: Milchkaffee met wat lekkers. Doen we doorgaans de eerste dag van een trip, maar tot nu toe was daar niet van gekomen. Nu konden we gelijk ook ons evacuatietrauma verwerken met zoetigheid. Bij een bakkerij uit 1857, zes generatie intussen. Prachtig bedrijf, we kochten er ook broodjes voor de lunch.

We staan op een keurige camping, met alle denkbare voorzieningen. Prima douches, keurig sanitair. Belangrijkste: een bushalte tegenover de ingang die ons morgen naar hartje Lübeck rijdt. Het zou ook te lopen zijn, overigens: een uur.

Op twintig minuten lopen is dit restaurant, ook een soort HardRock café maar zonder herrie. En een glas wijn kost hier geen tientje, dus ik gooi er een Spätburgunder tegenaan. Heerlijk, bij een schnitzel met pepersaus. Zij kiest voor een salade met kip. De verleiding om spareribs te nemen verdween toen ik zag hoe groot die waren: genoeg voor een week eten. 

De start hier was niet goed: we bestelden een rode wijn en plat water. We kregen een witte wijn en water met koolzuur. Het werd hersteld.