Op een wandelsite vond ik een mooie GPX-route rond Veere. Bos, stad, wallen. De geallieerden wisten dat hier het zwakste punt in de dijk zat: daar een bom op en dit gedeelte staat onder water. De bevolking was door de Engelsen gewaarschuwd met
flyers, vertelt een boer ons.
Dit is de route die we hebben gelopen. In Veere zijn we een stukje het centrum in gelopen om het stadhuis te bekijken (en koffie te halen). Nu was het tamelijk rustig, 'maar anders kun je hier over de hoofden lopen', vertelt een uitbaatster. "Veere in kerstsfeer trekt altijd heel veel bezoekers." En dat kan ik me helemaal voorstellen.
Het pad is hier en daar wel erg nat: stevige wandelschoenen zijn geen overbodige luxe. Parkeren is gratis in de winter, en dankzij (..) corona is het aangenaam rustig nu.
Meer beelden hieronder.
De dag hierna reed ik, na nog een interview voor Autoweek Campers, naar huis.
Een deel van de wandeling gaat over de stadswallen rond Veere. Dat vaak verdedigd moest worden.
Het stadhuis van Veere.
Via een gang door een bunker steken we het water over. Adrie richt zijn 'kanon' op een motief.
Door het bos lopen ook ruiterpaden.
Een doe-het-zelf bruggetje. Dat zijn we hier vaker tegengekomen.
Dit lijkt alleen een muur, maar via een wenteltrap kom je er in en eruit en kun je naar de overkant van het water lopen. Wel donker...
Altijd wind uit dezelfde richting...
Een hangbrug, nabij de natuurcamping van Staatsbosbeheer. Nu gesloten.
Laat de vijand maar komen.
En weer een doe-het-zelf bruggetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten