Als je vanaf Camperpark N205 in Vijfhuizen via het centrum van Haarlem naar de kust fietst, en daarna via Zandvoort, Bloemendaal en Aerdenhout weer terug, dan kom je ‘heel Nederland’ tegen. Zeker als het 32 graden is, zoals vandaag. De eerste fotostop maak ik bij een bord dat actie stimuleert tegen de komst van een opvangcentrum voor verslaafden. Natuurlijk, die moeten worden opgevangen, ‘maar niet bij mij’. Als ik me omdraai zie ik huisjes waar vermoedelijk al verslaafden in wonen. Onverklaarbaar bewoond, heette dat vroeger.
Een stukje verderop hebben fanatieke vissers hun tentjes opgezet. In
het groen en in het groen: de vissen vertrouwen andere kleuren niet.
Bij 32 graden vissen: dan ben je liefhebber (of bijzonder onkundig).
Er is ook een fiets uit het water opgevist: natuurlijk past die niet
in deze prullenbak. Staat er vermoedelijk al vanaf vóór corona.
De erebegraafplaats Bloemendaal is altijd open, maar vandaag (Open
Monumentendag) zit er iemand bij met een folder en uitleg. De
vrijwilliger wil best even op mijn fiets letten, als ik naar het
monument loop.
Er liggen hier alleen burgers, in de meeste gevallen verzetsstrijders: vermoord, verraden. In totaal 422 slachtoffers, waaronder één vrouw: Hannie Schaft.
Richting het strand is het een file van jewelste. Niet op het
fietspad natuurlijk: daar word ik ingehaald door wielrenners en door
moeders met bakfietsen vol nageslacht. Vaak sukkelt er een man op een
mountainbike achteraan. Amsterdam is niet ver weg: daar heb je een
Moof of een bakfiets.
Boven het strand probeert Ongehoord Nederland in
de lucht te blijven. Ik hoop erg dat dit niet lukt: hoe eerder deze
nepnieuws- en leugensverspreider uit de ether is, hoe beter het is
voor de geestelijke volksgezondheid in ons land.
Langs de weg evenwijdig aan het strand staat het helemaal vol met
auto’s, campers, fietsen, scooters en bakfietsen. Om de paar
honderd meter rijen voor wagens die vis, patat en meer verkopen. Ze
doen goede zaken vandaag. De helft zwart, schat ik. Twee volledig getatoeëerde Harley-rijders
scheuren knetterhard langs. Eén valpartij en de schade bedraagt
zeker 2000 euro. Tatoeage-schade – de motoren nog niet meegerekend.
Ik haat dit soort macho-aso’s. Met niks en niemand rekening houden. Jij wilt pokkenherrie maken, dus jij maakt pokkenherrie.
Onderweg zie ik een mooi hek met daarachter witte kassen. Ik zie een
compositie. Misschien wel in zwart-wit. Als ik stop en mijn camera
nog niet in de hand heb springen twee reeën omhoog uit het gras en
verdwijnen uit mijn gezichtsveld.
Bloemendaal, Aerdenhout. Veel groen, grote huizen, rieten daken,
enorme tuinen rondom met hekken, oprijlanen. Het bekakt praten is
hier uitgevonden. Veel Porsches, Jeeps, Volvo’s. Hier merkt men
niets van de inflatie. Het hele jaar wordt hier 'bestrooid', alleen niet als het glad is. Bijzonder.
Gemaal De Cruquius uit 1849 is een van de drie gemalen waarmee de Haarlemmermeer tussen 1849 en 1852 droog is gepompt. Het is de grootste stoommachine ter wereld. Het gemaal is daarna nooit gemoderniseerd en in 1933 buiten werking gesteld. Het behoort tot de Top 100 der Nederlandse rijksmonumenten. Het is genoemd naar de Nederlandse waterbouwkundige Nicolaus Samuelis Cruquius, geboren als Nicolaas Kruik in 1678 te West-Vlieland. De imposante combinatie van techniek en architectuur maken dat De Cruquius een industrieel monument van wereldformaat is. Het gemaal heeft op zijn beurt de naam Cruquius gegeven aan het dorp in de nabijheid. [Bron: Wikipedia]
En zo kom ik richting Camperpark N205. Waar Zij ook net terug is van een museumbezoek. Bij Hoogvliet heb ik nog een halfje brood gehaald. Hebben we toch nog wat te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten