Tijdens WO1 werd België door Duitsland bezet, Nederland bleef neutraal. De Belgisch-Nederlandse grens was een grens tussen oorlog en vrede. Met een elektrische draadversperring van 2.000 volt sloot de Duitse bezetter van medio 1915 tot november 1918 heel deze rijksgrens af in een poging om het clandestiene grensverkeer stil te leggen. De draad was 357 kilometer lang en heeft een duizendtal mensenlevens gekost. In 2008 werd in Zondereigen een strook van deze grensafsluiting als vredesmonument heropgericht.
Op de originele locatie op het gehucht Gel staat een korte strook dodendraad met twintig authentieke en intacte isolatoren. Deze werden ter plaatse tijdens akkeronderzoek gevonden. Bij deze reconstructie werd een nagebouwd schakelhuis of Schalthaus neergezet, ontworpen door prof. dr. Alex Vanneste op basis van oud fotomateriaal.
De fietsroute - dankzij de knooppunten eenvoudig te rijden - is bijna 40 km lang: je passeert talloze keren de grens tussen Nederland en België.
In Baarle-Nassau dronken we koffie (heen en terug...). Onderweg genoten we een ijsje bij een schapen- annex ijsboerderij, waarboven een historische dubbeldekker (uit het Vliegend museum Seppe?) aan het stunten was.
Een bijzondere plek is de begraafplaats voor landlopers. Niet genoeg geld op zak voor een brood? Dat volstond vroeger soms om je als landloper naar "Wortel" te sturen. Samen met drie andere “Koloniën van Weldadigheid” in Nederland is Wortel-Kolonie in Hoogstraten werelderfgoed.
De "Koloniën" waren sociale landbouwprojecten voor armen, maar ook landlopers werden er gedwongen tewerkgesteld. De Unesco heeft ze nu erkend als getuigen van een uitzonderlijk, ingrijpend en grootschalig sociaal experiment van armoedebestrijding, door binnenlandse landbouwkoloniën in te richten in afgelegen gebieden. Een toevallig passerende gids vertelde me dat er nog één man in aanmerking komt om hier te worden begraven.
Hoewel een echte grens ontbreekt kun je aan de bebouwing vrij nauwkeurig zien of je in België of Nederland bent. En aan borden, vlaggen en straatnamen uiteraard.
Watermolen. De geschiedenis van deze watermolen gaat terug tot minstens de 14de eeuw. Over de eeuwen heen werd de molen talloze malen verkocht en in 1586 brandde hij af tijdens het geweld van de Tachtigjarige Oorlog. In 1640 werd het huidige molengebouw opgetrokken, het was in gebruik als olieslagmolen: er werd olie uit koolzaad gehaald.
Ook aan mooie wandelroutes geen gebrek in deze interessante grensstreek.
In Minderhout ligt deze kapel, toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Smarten of Zeven Weeën. Hier meer bekend als de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van den Akker. Het houten Mariabeeldje in de kapel dateert vermoedelijk uit de 15e eeuw.
Al in de 16e eeuw stond op deze plek een kapel. In 1650 werd de opdracht voor de bouw van een nieuwe kapel gegeven door pastoor Waltman van Dyck, broer van de bekende schilder Antoon van Dyck. In 1688 is de kapel nog uitgebreid.
Prachtige woonhuizen, maar ook fraai aangelegde tuinen passeren we regelmatig.
Bij één van de informatieborden over de Dodemansdraad is ook een nagebouwd wachtershuisje. De draad werd namelijk streng bewaakt. Vermoedelijk zijn er rond de duizend mensen door aanraking van de draad om het leven gekomen. 2000 volt doet het lichaam bijna verkolen, ledematen vallen er spontaan af...
Een Belgisch en een Hollands bankje, gemoedelijk naast elkaar. We zijn dan al weer bijna op (de fijne) camping en zorgboerderij Hardel Hoeve.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten