Bus 79 rijdt ons vanaf de camperplaats in Leipzig rechtstreeks naar het Südfriedhof. Vlak daarbij ligt het enorme Völkerschlachtdenkmal. Dit is een kolossaal oorlogsmonument dat aan het begin van de twintigste eeuw is opgericht ter herdenking van de Slag bij Leipzig in 1813 gedurende de Zesde Coalitieoorlog. Niet zo bekend bij Nederlanders, maar hier des te meer.
Tijdens de herfst van 1813 werd er in de buurt van Leipzig wereldgeschiedenis geschreven. De legers van Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden stonden tegenover het leger van Napoleon. Van 16 tot en met 19 oktober vochten een half miljoen soldaten om de toekomstige politieke macht in Europa. De Slag bij Leipzig was daarmee de grootste veldslag in Europa vóór de Eerste Wereldoorlog. Dagenlang werd er op het platteland buiten de muren van de stad fel gevochten. Ten slotte erkende Napoleon zijn nederlaag en trok zich terug, op het slagveld bleven zo'n 110.000 doden en gewonden van beide partijen achter.
Pas honderd jaar later wordt de historische gebeurtenis grootscheeps herdacht. In 1913 wordt het reusachtige Völkerschlachtdenkmal - 91 meter hoog, bouwtijd 15 jaar - door keizer Wilhelm II ingewijd. Aanwezig hierbij zijn de koning van Saksen en andere vorsten van Duitse staten en vertegenwoordigers van Oostenrijk, Rusland en Zweden. Het bouwwerk is een belangrijk herkenningspunt van de stad. Het staat op de plaats waar Napoleon zich op 18 oktober 1813 tijdens de gevechten bevond. Bijzonder aan het monument is dat alle slachtoffers gelijkelijk worden herdacht, onafhankelijk van de rol die ze gedurende de veldslag moesten spelen.
Na dit bezoek lopen we nog even over het Südfriedhof. Bijna 80 ha groot, dus je kunt er met gemak een hele dag doorbrengen. Camera mee, want er zijn prachtige plekjes tussen het vele groen.
Er liggen heel wat bekende mensen begraven, ook uit de Leipziger muziekwereld. Kurt Masur bijvoorbeeld, dirigent en kapelmeester van het Gewandhausorkest - net als Mendelssohn destijds. Carl Seffner is de man van het schitterende Bach-monument voor de Thomaskerk. En Marinus van der Lubbe ligt hier ook (verstopt). Van der Lubbe 1909 – 1934) was een Nederlandse arbeider en communist die ter dood werd veroordeeld als brandstichter van het Rijksdaggebouw (der Reichstag, het Duitse parlementsgebouw) in Berlijn op 27 februari 1933. Hij was daarmee het eerste Nederlandse nazislachtoffer.
Zijn vermeende daad en zijn dood hadden in Duitsland, in Nederland en internationaal enorme gevolgen: de nazi's wonnen een week later de Duitse verkiezingen. Onder meer Nobelprijswinnaar Albert Einstein nam door de brand en het proces tegen Van der Lubbe stelling tegen de nazi's. De nazi's gebruikten de gelegenheid om de Duitse communisten zo goed als uit te roeien en hen op te sluiten in concentratiekampen.
Morgen vertrekken we uit Leipzig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten