Een 'rustdag', op deze voormalige wasdag. Hoewel: ik begon vanmorgen met een gesprek met de man die bij de gemeente Troisvierges verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van het toerisme - inclusief de camping hier. Een Nederlander, maar al zeker twintig jaar in Luxemburg in het toerisme werkzaam, onder meer als campingeigenaar op een terrein zo'n zes kilometer hier vandaan. Die wordt nu door zijn broer geleid.
Tegenover de camping is een soort kunstparkje, dat we op weg naar het boodschappen doen bezochten. We waren trouwens van plan om bij de Portugese supermarkt in het dorp inkopen te doen, maar die is rond het middaguur twee uur gesloten. Siësta. Gelukkig was de bakker een stukje verder wel open: hadden we tenminste broodjes. Zagen daar ook twee mensen op een sportieve fiets, beide met een aanhanger. En daaromheen drie jonge meisjes op een eigen kleine mountainbike en in één van de aanhangers zat nog een vierde meisje. Op weg naar de camping... in tentjes, vermoed ik. Wat een onderneming. Nederlanders ook, zo te horen.
[Meer beelden hieronder.]
Daarna liepen we even de kerk binnen: de plek waar Troisvierges is ontstaan. Ooit stond er een kapel op de plek waar nu de kerk staat. Met daarin het oudste orgel van Luxemburg, liet ik mij vertellen.
Tenslotte dus de boodschappen, met een mondkapje op. Dat na een wandeling behoorlijk warm is. Bril af tegen het beslaan... het personeel loopt
de hele dag met zo'n muilkorf om, hetgeen geen pretje moet zijn.
 |
| Restanten uit de Tweede Wereldoorlog. |
 |
| De kerk van Troisvierges. |
 |
| Uiteindelijk is alles kunst... van schoenen ... |
 |
| ... tot stoelen. |
Tenslotte dus de boodschappen, met een mondkapje op. Dat na een wandeling behoorlijk warm is. Bril af tegen het beslaan... het personeel loopt de hele dag met zo'n muilkorf om, hetgeen geen pretje moet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten