Glibberen langs de Lek

Nog zes dagen tot het moment dat wij de sleutel van ons nieuwe appartement overhandigd krijgen. En dus nog vijf dagen dat wij mogen genieten van de onvoorstelbare gastvrijheid van K. en A. in Culemborg. Bezochten we gisteren de doorgezaagde bunker, vandaag ging ik alleen een stukje glibberen langs de Lek, richting Fort Everdingen. Gewapend met de camera en daarop een 100-400 mm objectief geklikt (kleinbeeldequivalent 150 - 600 mm).

Glibberen, want het was door de regen van de afgelopen nacht weer erg zompig geworden.

Enkele woningen verder langs de dijk staat een ooievaarsnest op een paal, dat wel permanent bewoond lijkt te worden. Het koppeltje zie ik elke dag, aan de voor- of achterkant van het huis. Kennelijk is hier genoeg eten te vinden voor de vogels.

In de uiterwaarden zijn altijd vogels te zien. Wilde eenden, waterhoentjes, meerkoeten, meeuwen, ganzen. Maar ook deze slobeend kwam ik vandaag tegen: diverse mannetjes (foto) en vrouwtjes (bruin).

Dag en nacht zie en hoor je hier aan de Lekdijk ganzen overvliegen. Ze zijn bijzonder schuw, maar deze groep had mij pas wat later in de gaten.

Deze jonge fuut zat meer onder dan boven water. Het was dus gokken waar hij nu weer boven zou komen. Bingo!

Hier en daar zit er nog wel wat blad aan de (eiken)boom. Prachtig, als de zon er doorheen schijnt.

Fort Everdingen. Door de telelens kreeg ik er dit keer maar een klein stukje op. Ook mooi.

Bevers zijn hier ook genoeg. Dus af en toe valt er wel een boom om.

Onder:

De spoorbrug van Culemborg.