 |
| Wat een prachtig landschap is dit. |
Het wordt wellicht wat saai maar tsjonge, wat een prachtige dag was dit weer. Zonovergoten doorgaans, frisse wind op de fiets langs de Waaldijk, gelopen naar de splitsing Waal met het Pannerdensch Kanaal, fort Pannerden uiteraard (alleen buitenom gelopen, verder gesloten), drie keer een veerpont, broodjes van de Coöp broodjescorner en koffie in de Millinger Theetuin.
Fort Pannerden werd van 1869 tot 1872 gebouwd als sperfort om te voorkomen dat een aanvallend leger via de rivier de Waal kon optrekken richting de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Daarnaast moest het fort zien te voorkomen dat het Pannerdensch Kanaal afgedamd zou kunnen worden, waardoor de Nieuwe Hollandse Waterlinie mogelijk zonder water zou komen te zitten.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het fort bemand, maar omdat Nederland neutraal was werd er niet gevochten. Bij de Duitse inval in Nederland in mei 1940 bleek de fortbezetting, ter grootte van een compagnie infanterie, geen serieuze weerstand te kunnen bieden tegen de Duitse overmacht. De kazematten waren voltooid, maar nog niet voorzien van zanddekking. Bovendien konden de beide kanonnen, die aanwezig waren in het fort, niet zo worden gericht dat ze landinwaarts vuur konden uitbrengen. De Duitsers trokken rond het fort en gingen het Pannerdensch Kanaal over buiten het vuurbereik van de Nederlandse troepen. [Bron: Wikipedia]
Op zoek naar geknakte paling: wat een prachtige bezigheid lijkt me dat...
Dit staat bij Fort Pannerden. Ik gaf me nog niet op.
Tijdens de wandeling naar de splitsing Pannerdensch Kanaal - Waal vergezellen talloze konijntjes ons. Verder zingen er vogeltjes die ik niet kan thuisbrengen, ook niet na het raadplegen van vogelgeluiden.nl. Ik zag er een enkele keer een vliegen, maar ze verdwenen razendsnel in dicht struikgewas, onvindbaar met de verrekijker. Verder vonden we een heel stelsel holen, dassen wellicht of toch konijnen? Al leken ze me daarvoor te groot.
De splitsing Pannerdensch Kanaal - links van Haar - en de Waal.
Vergissen uitgesloten: het staat goed aangegeven voor de scheepvaart.
Nee, ze waren niet van plan opzij te gaan. Nou, dan lopen wij er maar rustig langs.
Industrieel erfgoed. Een schuif, eind 18e eeuw.
We namen één veerpont en twee keer een fiets- en voetgangerspontje, zoals deze. De naam Heen en weer is zo gek nog niet.
We naderen de Theetuin Millingen. Slim concept: je betaalt zes euro voor toegang plus één consumptie.
En weer een pontje. Met twee wielrensters die in één dag het Pieterpad fietsten en een wandelaarster die net negen dagen een deel van het traject had gelopen, met 16 kg op de rug (inclusief tentje).
 |
| Kunst in de Theetuin Millingen. Met verder een opmerkelijk bamboebos. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten