Trip 81 [5a] Kraanvogels, oude tractoren en een piepende hond

De oudste. Uit 1947!

Tractor   Net toen ik vanmorgen de boerencamping wilde verlaten ging er een deur open van een schuur. Daar bleken historische voertuigen te staan. Camper aan de kant en toch maar even de camera gepakt... 

Te veel   In eerste instantie moest ik 25 euro afrekenen hier. Maar net toen ik op de wc zat (..) kwam de boerin acht euro terug brengen. "U bent alleen en dan is het goedkoper." Dank.

Hoogveen   Van de camping af deed ik eerst enkele boodschappen bij Aldi. Keurige winkels zijn dat in Duitsland. Ik wilde met mijn mandje naar de camper lopen toen het alarm af ging. Zat in dat mandje, dat mag niet de winkel uit. 'Maar ik breng het zó terug.' Het mocht en dus ging het alarm weer twee keer af. De man achter de kassa moest er wel om lachen.

 

Foto: Pixel 7

Kijken   Na de boodschappen reed ik langs een voormalig veen-smalspoor. Daar vond ik een parkeerplek met uitzicht. Nu eens niet fotograferen maar kijken, met de telescoop. Geweldig: dat levert intens mooie momenten op als er ook nog een paar kraanvogels landen. Verder vooral veel (riet)ganzen.

 

Binnendoor   Rijdend over kleine weggetjes-in-erbarmelijke-staat ben ik heel blij met de CarSupport veren en Koni FSD dempers. Wat een comfort!
Omdat er verder geen verkeer is kan ik overal stoppen. Naast deze akker, waar enkele kranen aan het fourageren waren om op krachten te komen voor het vervolg naar het zuiden.

 

Info   In een informatiecentrum over het veengebied leerde ik dat veen erg veel CO2 vasthoudt. Maar dat verdroging een gevaar vormt. Pappen en nathouden is dus het devies. Verder info over de natuur hier en natuurlijk de (hier opgezette) kraanvogels.

Bus   Smalle weggetjes, maar af en toe is er een breder stukje waar ik gemakkelijk kan parkeren. Op weg naar een vogelhut, met honderden kraanvogels in het zicht.

Piepen   Ruim op tijd was ik in weer een andere uitkijktoren. Niet hoog, wel gunstig gelegen voor het licht. Twee Nederlandse vrouwen waren er ook. Toen kwam er een Duitse man met een nerveuze teckel. Eerst blaffen, toen piepen. Ik hield drie minuten (!) mijn mond. Toen ben ik op de man afgestapt en zei hem: Neem me niet kwalijk, maar ik kom hier voor de kraanvogels en de stilte. Hij vertrok. Met een hond naar een vogelhut... hoe bedenk je dat?