Trip 82 [13] Museum Guggenheim: ook binnen schitterend

Bij het Guggenheim museum hier in Bilbao staan een aantal
indrukwekkende sculpturen. Een ervan is de hond Puppy van Jeff Koons.
Hij staat er sinds 1995 en is zeer geliefd bij de inwoners. Hij wordt wel gezien
als monument voor alle dode honden, zij worden alle verenigd in Puppy.

Puppy   Verbaasden we ons gisteren over het uiterlijk van het Museum Guggenheim, vandaag was het de beurt aan het interieur. Ik had online kaartjes gekocht (65+ halve prijs + korting voor online boeken), maar geen enkele reactie per e-mail ontvangen. Dat bleek echter geen probleem. Dat we niet om 13:30 uur (tijdslot) maar fors eerder onze opwachting maakten bleek ook al geen probleem. En de camera? 'Meenemen, u mag binnen foto's maken.' 

Ruim   Museum Guggenheim geeft (moderne) kunst de ruimte. Het bijzondere gebouw met de titanium buitenkant is ontworpen door de architect Frank O. Gehry en heeft de kunstcollectie verdeeld over twintig galerijen, bij elkaar 11.000 vierkante meter. Er zijn drie verdiepingen en elke verdieping is opgedeeld in drie verschillende kamers. De indeling is bijna een magisch labyrinth. De verdiepingen zijn met elkaar verbonden door middel van een loopbrug en trappen.

Staal   Een enorme hoeveelheid staal in verwerkt in deze doolhofachtige constructies. Kinderen gaan er doorheen rennen. In een apart zaaltje wordt met schaalmodellen uitleg gegeven over de achterliggende gedachten bij deze schepping.

Ik vond de constructie samen met het gebouw mooi. De mensen in beeld laten de omvang van het geheel zien.

La materia del tiempo (The Matter of Time, 1994-2005) laat de kijker de evolutie van de sculpturale vormen van de kunstenaar zien, van de relatieve eenvoud van een dubbele ellips tot de complexiteit van een spiraal.

El Anatsui
Rising Sea, 2019
Aluminum and copper wire
800 x 1400 cm

Ook kunstenaars maken zich zorgen om de opwarming van de aarde en de gevolgen hiervan. 

Sol LeWitt
Wall Drawing #831 (Geometric Forms), 1997
Acrylic on wall
Site-specific dimensions

 

Deze presentatie van de museumcollectie omvat een selectie werken die cruciale momenten in de kunstgeschiedenis na de Tweede Wereldoorlog markeren.

 In 1963 kondigde Andy Warhol een breuk aan met zijn toewijding aan het proces van esthetische creatie: "Ik denk dat iemand al mijn schilderijen voor mij moet kunnen schilderen," zei hij tegen de criticus Gene R. Swenson. Hij distantieerde zich van de mythische functie die werd toegeschreven aan de abstract expressionistische kunstenaar, wiens spontane, gebarende toepassing van verf op het doek werd gezien als een uitdrukking van de spirituele aspiraties en poëtische visie van de kunstenaar. 

Chajah loopt hier langs One Hundred and Fifty Multicolored Marilyns, meer dan tien meter breed en een van de grootste werken uit de serie Retrospectives and Reversals van de late jaren 1970. Marilyn Monroe verscheen voor het eerst in Warhols werk in 1962, het jaar van haar dood. Datzelfde jaar had de kunstenaar talrijke zeefdrukschilderijen gemaakt met dezelfde foto van de jonge, noodlottige filmster, met open lippen en halfgesloten verleidelijke ogen, in verschillende configuraties, van een enkele afbeelding op een gouden achtergrond (Gold Marilyn) tot een tweeluik of een raster van 25 Marilyns. Het aantal keren dat het gezicht van de actrice in Honderdvijftig veelkleurige Marilyns wordt herhaald, drukt met grote duidelijkheid de potentieel onbeperkte reproductie van dit of elk ander beeld uit. Tegelijkertijd bezitten de omgekeerde beelden een spookachtig, suggestief karakter dat dit schilderij een gevoel van retrospectie geeft dat kenmerkend is voor veel van de late werken van de kunstenaar, van zijn door schaduwen geïnspireerde schilderijen tot zijn zelfportretten en schedels.

[Bron: website Museum Guggenheim]

Hieronder: geen kunst, wel mooi.

Meer kunstfoto's op Polarstep.