De zondagmorgen gaat verder waarmee de zaterdagavond is geëindigd: met regen. Na het middaguur wordt het beter: wandelschoenen uit de garage dus en lopen. Ik heb op internet een kleine wandeling (7 km) gevonden met flinke stukken onverharde weg.
Op de camping staan meidoornstruiken, op een aparte manier gebogen. Zo worden vrijwel ondoordringbare hagen gemaakt, al eeuwen lang. De meidoorn wordt ook gebruikt als versiering voor de meiboom. De Romeinen plaatsen de meidoorn rondom het huis of legden een meidoorntakje in de wieg om zich te beschermen tegen ziekten en boze geesten. De naam
crataegus is afgeleid van het Griekse woord "
crataios" wat sterk of stevig betekent. Het hout van de meidoorn is sterk en hard.
Het is rond het dorpje Gemonde een aangename afwisseling van oude boerderijen, schitterende woonboerderijen, kronkelige paden, bosjes en houtwallen. Verrassend stil is het er ook op zondagmiddag. Behalve rustig is het er soms ook wel blubberig. De enorme hoeveelheid oude tot zeer oude knotwilgen die je op deze wandeling tegen komt geven het al een beetje weg: het is hier soms Brabants zanderig, maar vaker nog kleiig en zompig.
We lopen dan ook door het dalletje van de Beeksche Waterloop, die zonder al te veel hoogteverschil westwaarts naar de Dommel loopt.
We ontmoetten enkele dolende zielen uit vroeger eeuwen, toen lijders aan allerlei kwalen zich hier in arren moede nog verlieten op volksgelovige medische magie die samenhing met Mariabeelden en de wonderlijke werking van een oude eik bij 't Creijspot (een poel en een klein heideveldje).
Waar 'we' nog steeds gevoelig voor zijn, getuige de bomen vol met allerhande kleurige linten die hedendaagse smeekbeden om voorspoed en geluk zijn.
Prachtige knotwilgen overal in dit gebied.
We kwamen meer ruiters dan wandelaars tegen.
Een landschap vol afwisseling.
 |
| Intussen hebben we het hele terrein voor onszelf... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten