Even weg Wij stonden net weer op zo’n boerenterrein. Met de boer en boerin in de boerderij direct naast het terrein. Bij aankomst dien je je daar te melden. Bus op de camping geparkeerd, via de weg wandel ik - in de hitte - naar de boerderij. Daar tref ik een briefje op de deur: “Ik ben er even niet, bel 06xxxxx.” Dat wordt dus twee keer nog eens die wandeling maken: ik heb geen telefoon meegenomen op deze wandeling.
Oefeningen De boer en boerin blijken een weekendje weg te zijn. De zoon neemt waar. Als ik opnieuw aanbel doet hij open. “Ik ben oefeningen aan het doen. Over een minuut of twintig ben ik klaar.” Ja, lekker, kun je dan niet even zeggen waar ik de camper kan neerzetten? Dat kan.
Lengte Als ik de bus achteruit op zijn plaats zet komt er direct een kampeerder naar mij toe. “Ze willen dat je in de lengte gaat staan.” Kan zijn, maar dan sta ik scheef en nu sta ik recht. Bovendien: ik sta niemand in de weg toch zo?
Twee nachten Een half uur later komt de zoon het terrein op. En hij begint over de manier waarop ik de bus heb weggezet. “Het is de bedoeling…”. Zonder veel discussie kan de bus blijven staan. Het is maar voor twee nachten tenslotte.
Afrekenen In het sanitairgebouw hangt het verzoek om op de dag van vertrek om 10 uur af te rekenen in de recreatieruimte. Ik blijk twee dagen later niet de enige te zijn die vertrekt. Achter aansluiten dus maar. De boer blijkt na zijn weekendje weg wel trek te hebben in een gezellig praatje, vooral met iedereen die voor mij is. Pas na veertig minuten (!) wachten ben ik aan de beurt. En dan zie ik het al: geen pinautomaat. Gelukkig stemt de boer in met telefonisch overmaken. Nee, hij stelt het zelfs voor.
Charmes Kamperen bij de boer. Het heeft zo z’n charmes.
Lengte Als ik de bus achteruit op zijn plaats zet komt er direct een kampeerder naar mij toe. “Ze willen dat je in de lengte gaat staan.” Kan zijn, maar dan sta ik scheef en nu sta ik recht. Bovendien: ik sta niemand in de weg toch zo?
Twee nachten Een half uur later komt de zoon het terrein op. En hij begint over de manier waarop ik de bus heb weggezet. “Het is de bedoeling…”. Zonder veel discussie kan de bus blijven staan. Het is maar voor twee nachten tenslotte.
Afrekenen In het sanitairgebouw hangt het verzoek om op de dag van vertrek om 10 uur af te rekenen in de recreatieruimte. Ik blijk twee dagen later niet de enige te zijn die vertrekt. Achter aansluiten dus maar. De boer blijkt na zijn weekendje weg wel trek te hebben in een gezellig praatje, vooral met iedereen die voor mij is. Pas na veertig minuten (!) wachten ben ik aan de beurt. En dan zie ik het al: geen pinautomaat. Gelukkig stemt de boer in met telefonisch overmaken. Nee, hij stelt het zelfs voor.
Charmes Kamperen bij de boer. Het heeft zo z’n charmes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten