Vanmorgen bijtijds de metro genomen richting Centraal Station in Amsterdam. Doel: een bezoek - met zoon Ruben en zijn vriendin Arijana - aan de World Press Photo tentoonstelling in de Nieuwe Kerk bij de Dam. Ik nam geen camera mee (naar de kapper laat je ook je kam thuis). Alle foto's in dit bericht zijn dus telefoonfoto's (Pixel 4A).
Nadrukkelijk aanwezig in Amsterdam: Deense voetbalsupporters. Luidruchtig, maar vriendelijk. In de metro terug naar de camping stond een grote groep hard te zingen en te klappen. Ik had even 'de angst' dat ze allemaal mee moesten - maar dat bleek niet het geval.
Maar eerst dronken we een kopje koffie. Met dit uitzicht, hetgeen de prijs opdreef naar € 4,70. (Daar heb je er in Onstwedde bijna drie voor.)
Ik zag ook nog de befaamde Damzitster C., rechts van de twee staande personen.
En zolang de duiven gevoerd worden - waarom mag dat? - blijven ze voor overlast zorgen.
En toen naar de World Press Photo tentoonstelling. Alleen voor de omgeving zou je al gaan. "Veel plezier", zei de vrouw die ons welkom heette. Maar de beelden geven in het geheel geen reden voor plezier: er is veel menselijke ellende in de wereld en dat wordt pijnlijk fraai vastgelegd door in de meeste gevallen geëngageerde fotografen.
Deze man gaat een sprinkhanenplaag te lijf. Tevergeefs natuurlijk. De fotograaf stond daar dus ook, tussen die sprinkhanen. Dat is wat ik bij elke foto denk: die fotograaf was daar ook!
Een van mijn favoriete foto's. Een moeder met een van haar kinderen maakt een net klaar voor het vissen. De enige manier om in leven te blijven. (En die fotograaf zat dus ook in dat bootje...)
We groetten Michiel de Ruyter ook nog even.
Na de lunch nog een wandeling langs enkele van de mooiste grachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten