1 september
Onze nieuwe plek: tussen de koeien en de alpaca's.
Optimist "Ik denk niet dat de volgende camping zo leuk is als deze." Bram (7) lijkt geen geboren optimist. Mijn vader had dat zijn hele leven: het bekende halflege glas. Bij Bram komt dat vast nog goed: dat glas is nog half vol, Bram! En begrijpelijk dat je deze camperplaats een camping noemt. Als camping zou er meer aan verdiend worden, weet ik vrijwel zeker.
Duitsers Bram vindt dit dus een leuke camping. Opmerkelijk, want er zijn geen andere kinderen, nauwelijks speeltuig, alleen een zandstrand. Maar: we fietsen, wandelen en voetballen de hele dag. Vanmiddag ging hij zelfs het water in. 's Avonds is hij uitgevloerd. Bram vindt ook de buren een stuk verderop aardig. "Jammer dat het Duitsers zijn." Maar dat heeft te maken met de taal, ter geruststelling. Daar kan zijn vader wel iets aan doen. Het kleine kindje dat ze hebben is schattig en hobbelt vaak naar Bram, die dan heel voorzichtig de bal naar haar (?) rolt.
2 september
Bram is geen held met dieren. Maar tijdens ons tweede
bezoek aan de stal ging het al beter. Morgen zit hij erop.
Grijs water Vanmorgen rond 11 uur reden we van Landgoed Duynenwater weg. Nog even het grijze water lozen - achteruit, een beetje smal, maar met een bus lukt dat wel - en het stroomkaartje inleveren. Nee, geen stroom nodig gehad inderdaad. Ook op de nieuwe plek redden we het wel met ons zonnepaneel.
Luifel Leuke camping dit - en een prachtige omgeving. Hier kom ik zeker terug! Het Achterste Loo heet het Vekabo-terrein. Twintig plekken, gras met verharde stukjes voor de voortent. Of luifel. Ik heb de luifel weer eens uit staan: dat wilde Bram wel eens zien. "Kunnen we daaronder eten."
 |
| Gezellig, die meisjes zo dichtbij. Af en toe afgewisseld door schapen. Verderop die 'lama's'. |
Morgen alweer de laatste volle dag - zaterdag naar huis. "Wel kort", vindt Bram ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten