Dat betekende dat wij behalve 'de kleine boodschap' ook 'de grote boodschap' op het campersanitair moesten doen. En naar ik intussen wel begrepen heb levert dat bij veel kampeerders de nodige weerzin op. Intussen sta ik trouwens op een camperplek waar sowieso geen sanitair is.
Ik vermoed dat deze weerzin tegen onze eigen (!) niet-vloeibare verbrandingsresten te maken heeft met de voortschrijdende verwijdering van ons natuurlijk bestaan. Nu behoor ik geenszins tot een 'bijzonder soort', maar mijn waardering voor en interesse in de natuur leiden er wellicht toe dat ik met het legen van het camper toilet geen enkele moeite heb. Ik drink er niet uit, maar het legen in een daartoe bestemd gat roept bij mij in het geheel geen gevoelens van walging op. Ik zie mensen die met twee plastic handschoenen aan en zichtbare tegenzin de klus klaren. Ik vind het voldoende om na de Thetfordbeurt de handen te wassen. Het is wel fijn dat het bedrijf uit Etten-Leur behalve mobiele toiletten ook vloeistoffen produceert die de geur van onze biologische nalatenschap wat opvrolijken: uiteraard gebruik ik die wel.
Hoe ligt dat bij jou? Wel of geen moeite met het legen van het campertoilet, ook als dat kneedbaar materiaal bevat? Laat hier gerust een reactie achter. Ik ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten